در جنوب ایران و شمالی ترین نقطه استان هرمزگان، درست در انتهای سلسله جبال زاگرس منطقه ای کوهپایه وجود دارد که شاید بتوان گفت یکی از خوشمزه ترین خرماهای نیمه خشک دنیا را دامن خود پرورش می دهد.
این خرما در گویش محلی پیارم نامیده می شود. نخل های پیارم عمدتاً در دامن کوهها کاشته شده و توسط جوی های طراحی شده در سطح های مختلف بوسیله آب رودخانه های منطقه آبیاری می شود. پرورش این نخل ها عمدتاً بصورت ارگانیک بوده و هیچ گونه مواد شیمیایی در مرحله داشت آن استفاده نمی شود.
پوست نازک این خرما به رنگ قهوه ای تیره و با توجه به اینکه گوشت و پوست آن کاملاً به یکدیگر چسبیده اند، ظاهری زیبا و مطلوب دارد و فرآیند شستشوی آن نیز به صورت کاملاً صورت می گیرد و با توجه به اینکه عمده قند موجود در آن از نوع فروکتوز است، به راحتی و سرعت در متابولیسم بدن استفاده شده و به عنوان قند مجاز مصرفی توسط افراد مبتلا به دیابت بسیار مناسب می باشد و کسانی که یکبار این خرما را مصرف کرده اند به خاطر طعم بسیار خوب و ظاهر مطلوب و سایر یکی از معروفترین و مهمترین ارقام شمال استان هرمزگان است.
این رقم، در حسن آباد کازرون، کرمان، حاجی آباد، بندر عباس، اطراف داراب کاشته می شود. درصد رطوبت میوه آن کم می باشد و از ارقام نیمه خشک محسوب می شود. از میوه های دیررس است، کیفیت میوه آن مطلوب است و از نظر صادرات بسیار بازار پسند است.